De wereld om ons heen verandert in een hoog tempo, en het is belangrijk om op de hoogte te blijven van veranderingen op je vakgebied en je werkomgeving. Als je in een bedrijf werkt, krijg je veel informatie aangedragen van je werkgever, maar als je een eenmansbedrijf hebt, moet je daar meer moeite voor doen.
Ik ben vertaalster, en volg nog een opleiding en krijg op die manier veel voorgeschoteld. Maar er zijn veel meer ontwikkelingen dan wat er tijdens de opleiding behandeld wordt. Ik lees veel blogs, heb een abonnement op een aantal tijdschriften, volg het nieuws via internet, lees zo af en toe de krant en verslind boeken (zowel literaire als vakboeken).
Een andere manier op je op de hoogte te houden en verder te ontwikkelen is het bijwonen van workshops en conferenties. Daar krijg je de mogelijkheid gelijkgestemden te treffen, lezingen bij te wonen, met leveranciers te praten.
Dit jaar ben ik naar twee conferenties geweest. De ene was de jaarlijkse conferentie van de Zweedse vereniging voor vakvertalers, SFÖ. Daar werden lezingen gehouden over allerlei onderwerpen, van hoe Twitter een vertaler kan helpen bij zijn werk tot hoe het was om samen met vijf andere vertalers het laatste boek van J.K. Rowlings in twee weken te vertalen en waar Google overal zijn vingers in heeft.
De andere conferentie was de Nordic Translation Conference 2013 op de universiteit van East Anglia in Engeland. Tijdens deze vijfjaarlijkse conferentie komt iedereen die iets betekent op het gebied van vertaalwetenschappen uit Scandinavië en Engeland samen. Daar zouden ook een aantal grote namen, waarvan ik tijdens de opleiding een aantal artikelen of boeken van had gelezen, aanwezig zijn. Nu viel de eerste dag van de conferentie op mijn verjaardag, en het zou de eerste keer in mijn leven zijn dat ik op mijn verjaardag niet thuis was.
Ik reisde samen met een vriendin de dag voordat de conferentie begon naar Engeland. Toen we na een lange busreis van het vliegveld eindelijk bij de universiteitscampus aankwamen, stonden we daar met vier vrouwen zoekend om ons heen te kijken waar het gebouw was waar we zouden overnachten. Een van ons sprak de anderen aan, en samen hebben we het campushotel gevonden en we spraken af samen iets te gaan eten. Tijdens de maaltijd begonnen we met elkaar te praten, en het bleek dat een van de andere dames die dag haar verjaardag had, en graag met ons een glaasje wilden drinken. Die dame bleek Riitta Oittinen te zijn, een van de “grote” namen die ik eerder in het programma had zien staan.
Die avond hebben wij samen onze verjaardag gevierd. Een onverwacht verjaarskadootje, iets wat ik mijn leven lang zal koesteren.
Monique Zwanenburg Widingsjö (Sollentuna)