Naast de natuur in trekken met je familie en fikse wandeltochten maken, is de nationale sport in Israel: \'sjadchěnen\'. Niet judo, zeilen, of surfen waarmee al een paar olympische medailles zijn behaald, niet voetballen, zwemmen of tennissen, maar \'sjadchěnen\'. Eigenlijk is het geen fysieke sport die je met je lichaamsspieren beoefent, hoogstens met je hartspier wegens het gevoel dat je in de zaak legt, verder met je hersens en het allerbelangrijkste met je connecties die je in de loop van je leven hebt opgebouwd, zowel je nationale als je internationale connecties. Het werkwoord \'sjadchěnen\' komt uit het Hebreeuws (hier aangepast aan het Nederlands met infinitiefvorm op en) en betekent \'verbinden\', of ook bemiddeling aanbieden tussen verschillende partijen. Dat is de gewone betekenis.
Het heeft echter een meerwaarde gekregen, namelijk: huwelijksbemiddeling, partners zoeken voor alleenstaanden. Voor alle alleenstaanden: voor de singles in je gezin, voor die in je uitgebreide familie, voor je kennissenkring, je buren, je collegas, de kapster, en zelfs je huisarts. Iedereen doet er aan mee. Er staat immers in Genesis 2:18: Het is niet goed dat de mens alleen is. Dat wordt serieus opgenomen, heel serieus.
Enkele jaren geleden was er zelfs een parlementslid dat zich zorgen maakte over het toenemende aantal vrijgezellen die de huwelijksverbintenis uitstelden totdat ze het zich konden veroorloven om te trouwen. Hij zou er wat aan gaan doen en initieerde allerlei wetsvoorstellen om de jongelui richting huwelijk te stimuleren, ook financile vergoedingen. Gelukkig hechtte niemand veel waarde aan zijn wilde plannen. Maar elk zich respecterende vereniging heeft een afdeling matchmaking, soms officieel, vaak spontaan. Nog steeds. Ondanks dat er op het internet in de loop der tijd al diverse geslaagde sites bestaan. Op de commercile radiozenders bieden ettelijke huwelijksbureaus hun diensten aan. Ook ouders die zich zorgen maken, mogen er gebruik van maken, zonder medeweten van hun kroost!
Heel recentelijk is er ook een televisieprogramma opgestart met als doel contacten te leggen tussen kwaliteitsalleenstaanden van alle gezindten, leeftijden en overtuigingen, die wegens hun drukke professionele bezigheden en andere redenen geen tijd hebben om een levenspartner te zoeken. Zelfs als twee mensen elkaar op eigen krachten hebben leren kennen, dan is er altijd wel een verre tante die beweert dat zij de koppelaarster is geweest, want de vonk ging over in haar huis of tijdens een feestje door haar overbuurvrouw georganiseerd.
In de volksmond heet een nietmachine sjadchan ofwel koppelaar. Niemand gebruikt het officile woord voor dit apparaatje, dat al in de vergetelheid aan het raken is. De universiteit wordt gezien als n van de grootste koppelarij-instituten. Wanneer, vooral een studente het niet zo nauw neemt met haar studie, en alleen maar een BA wil behalen, dan wordt er al gauw snerend beweerd dat ze op zoek is naar een partner. Niettemin hebben de landelijke studentenverenigingen een gezamenlijk project met hightechbedrijven opgestart met de leus: Studenten, de weg naar een relatie begint hier. Maar wie ben ik dat ik hierover oordeel. Mijn drie (volledig afgestudeerde) kinderen hebben alle drie hun partner in de collegezalen leren kennen.
Mieke Daniëls-Waterman (Jeruzalem)