Vraaie historie ende al waar mag ik u tellen,
Hoort er naar
(…)
In Nijmegen aan de Waal waar hij nu woonde is onze dierbare vriend, mentor en docent Hans Tromp op 16 mei in vrede overleden. Met de bovengenoemde verzen wist Hans zijn studenten steeds te verbazen bij de aanvang van zijn colleges. Hij legde zich met hart en ziel toe op de neerlandistiek in Spanje. Als docent Nederlandse Taal en Literatuur wist hij ons als leerlingen te motiveren zoals geen ander, en slaagde hij erin ons een toekomst te bieden in de neerlandistiek als vertalers, onderzoekers en docenten Nederlands.
Hij hield van poëzie en van reciteren.
Van dichten comt mi cleine bate
Die liede raden mi dat ict late
Ende minen sin niet en vertare
(…)
Zoals de eerste verzen van Beatrijs aanduiden moest Hans Tromp te vaak strijden tegen burocratische omstandigheden opdat het Nederlands een volwaardige positie zou krijgen binnen de afdeling van Germaanse talen.
De loopbaan van Hans Tromp als docent Nederlandse Taal en Literatuur aan de Complutense Universiteit van Madrid sinds de jaren zestig tot het eind van de jaren negentig van de twingtigste eeuw is niet onopgemerkt gebleven. Zijn talrijke publikaties, bijdragen en bloemlezingen over Nederlandse grammatica en literatuur bewijzen zijn grote belangstelling en geestkracht voor het verspreiden van het Nederlands in Spanje.
Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit:
Het zacht maken van stenen
Het vuur maken uit water
Het regen maken uit dorst
(…)
De verzen van Kouwenaar passen heel goed bij zijn doel als docent en leider. Hij die ‘het harde wilde verzachten, hij die ‘de vijandige elementen wilde verzoenen’, en hij die ‘het leed wilde veranderen in vreugde’.
Er zal een nieuwe lente en en nieuw geluid volgen. Voor de mensen die Hans hebben leren kennen, die met hem hebben gestudeerd, gewerkt en genoten, voor hen zal zijn leer, zijn intelectuele altruïsme en speciaal gevoel voor humor steeds in herinnering blijven. Jij Hans, hebt ons niet onverschillig gelaten.
Namens degenen die je nooit zullen vergeten, druk ik hiermee onze dankbaarheid uit want Zóó wil ik, dat dit lied klinkt…
María José Calvo, namens het Middellandse Zeegebied