Wat doet een universitair docent als er tijdens zijn college een baby huilt? Juist ja, je neemt die baby op je arm en gaat door met de les, alsof er niets aan de hand is. Dat is wat Prof. Engelberg van de Hebreeuwse Universiteit een paar maanden geleden deed toen het zoontje van een studente niet ophield met huilen en zij al met hem de collegezaal wilde verlaten.
De professor liep vanaf het podium de trappen op en nam de niet tot bedaren te krijgen baby mee terug naar zijn plaats voor het bord. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En warempel heeft die baby het hele college van anderhalf uur in stilte uitgezeten op de arm van de docent.
Prof. Engelberg en ook andere docenten staan toe dat moeders en vaders hun baby of peuter in de collegezaal meenemen als ze geen andere oplossing hebben. Borstvoeding tijdens het college is ook toegestaan. “Is het niet reuzejammer als deze jonge studenten lesstof moeten missen alleen omdat ze geen oppas kunnen vinden of het niet kunnen betalen?’’, redeneert Engelberg.
Door de levensomstandigheden hier beginnen de studenten hun studie zo’n 4 tot 5 jaar later dan elders. In het algemeen trouwt men ook op jongere leeftijd. Op de gangen van de universiteit zie je moeders en vaders met hun kroost in kinder- en wandelwagens rondlopen. Op de grasvelden tussen de gebouwen op de campus spelen peuters. Het brengt wat leven in de brouwerij en het is best wel een vrolijk gezicht. Elk faculteitsgebouw heeft aparte ruimtes voor het verschonen van luiers en het geven van borstvoeding. Zoals veel collega’s neem ook ik tijdens schoolvakanties mijn kleinkinderen mee naar de universiteit. Hun werkende ouders kunnen niet altijd vrijnemen. Ze zitten dan achter in de klas een boek te lezen of op de laptop hun huiswerk te maken en spelletjes te spelen. Niemand die er aanstoot aan neemt.
Mijn jongste student dit academiejaar is 3 maanden. Sjmarjahoe heet hij. Ik heb geen flauw idee hoe hij eruitziet, want hij slaapt de hele les door. Mogelijk vindt hij mijn lessen saai en niet opwindend genoeg om wakker te blijven. Het zou interessant zijn hem over een aantal jaren weer te ontmoeten om na te gaan of hij al slapende in zijn kinderwagen iets heeft opgedaan tijdens het college Nederlandse taalkunde en hoeveel stof er bij hem is blijven hangen.
Mieke Daniëls-Waterman (Jeruzalem)