Het gaat over boeken die de lezer in verwarring brengen omdat ze tegenstrijdige signalen geven. Niet de auteur staat hier centraal, maar alle aandacht gaat naar de tekst, naar zijn retorische strategieën en het effect daarvan op de lezer.
De vragen over autobiografische verhalen zijn vaak kernvragen die we aan literaire teksten stellen: hoe kunnen we de werkelijkheid in een verhalende vorm weergeven? Hoe belangrijk is stijl daarbij? Waarin liggen precies de overtuigingskracht en de geloofwaardigheid van een verhaal? Hoe komt het dat persoonlijke ervaringen in een literaire vorm gegoten een universele dimensie kunnen krijgen? Hoe werken herinneringen en het schrijven hierover mee aan de vorming van onze identiteit? Hoe reflecteren auteurs in hun werk over wat ze aan het doen zijn?
Nieuwe literatuurtheoretische inzichten worden geïntroduceerd en toegepast op teksten van Willem Brakman, Jeroen Brouwers, Louis Ferron, Herman Franke, A.F.Th. van der Heijden, Atte Jongstra, Erik de Kuyper, Nicolaas Matsier, Ivo Michiels, Charlotte Mutsaers, Helga Ruebsamen, P.F. Thomése en L.H. Wiener. Op die manier wordt dit boek een inleiding in de diverse aspecten van hedendaagse literatuur voor al wie zich afvraagt waarom de lezer wat verteld wordt, echt en authentiek vindt.