Een van de cursussen tijdens mijn studie Nederlands, was een cursus kinder- en jeugdliteratuur. Ik ben toen opnieuw begonnen met het lezen van kinder- en jeugdboeken, en heb ontdekt dat je daar ook als volwassene erg veel plezier aan kunt beleven. Je leest natuurlijk op een heel andere manier dan als je kind bent, en je haalt er andere dingen uit. Maar mijn interesse was gewekt, en ik ben me sindsdien meer gaan verdiepen in met name jeugdliteratuur. Ik heb inmiddels een tweetal cursussen over kinder- en jeugdliteratuur gevolgd, en ook mijn kandidaatsscriptie ging over … je raadt het al: een jeugdboek.
Zo begin oktober is hier in Zweden een literair hoogtepunt. Dan wordt zowel de winnaar van de Nobelprijs voor de literatuur bekend gemaakt, alsmede de genomineerden voor de Astrid Lindgren Memorial Award. Met name die laatste prijs ligt mij na aan het hart.
In 2012 werd de Astrid Lindgrenprijs toegekend aan de Nederlandse auteur Guus Kuijer. De prijs wordt uitgereikt hier in Stockholm, en Guus Kuijer vereerde Zweden met een bezoekje. Tijdens dit soort bezoeken organiseert de internationale bibliotheek in Stockholm altijd een gesprek met de winnaar, en dat jaar had mijn docente de eer het gesprek te leiden. Natuurlijk was ook ik van de partij, en heb toen meteen een aantal boeken van hem in het Zweeds gekocht.
Veel van de aanwezigen wilden hun aankoop laten signeren, maar ik was te verlegen om naar hem toe te gaan voor een handtekening. Ik ging maar naar buiten om aan een van mijn zonden toe te geven.
Toen de heer Kuijer klaar was, kwam hij ook naar buiten en haalde een pakje sigaretten (of was het shag?) uit zijn broekzak. Hij zocht naar zijn aansteker, maar kon die niet zo snel vinden. Ik ben toen maar naar hem toegelopen en heb hem een vuurtje aangeboden. Al rokend hebben we samen een praatje gemaakt, en toen hij de boeken onder mijn arm zag haalde hij een pen uit zijn zak, en bood aan die alsnog te signeren.
Ik heb hem alleen Het boek van alle dingen (Zweeds: Boken om allting) laten signeren, want hij had die dag al genoeg getekend vond ik.
Monique Zwanenburg Widingsjö (Sollentuna)