Bruiloft in België

Hoe langer ik weg ben, met des te meer afstand bekijk ik verschijnselen en tradities in mijn geboorteland. Neem nu de gemiddelde trouwerij in een Vlaams dorp. ’s Middags begeeft iedereen zich naar de kerk. De bruid straalt in smetteloos wit, het haar kunstig opgestoken. De naaste familie is opgedirkt in zondagse kledij en eveneens keurig gekapt. Er wordt geduldig geluisterd naar een mummelende pastoor (zeg dat Van Het Groenewoud het gezegd heeft). Tante Gerda, hobbyzangeres, brengt voor de gelegenheid ‘De Roos’ van Ann Christy. Verveelde bruidskinderen jengelen ertussendoor. Aan het eind van de dienst heeft tenminste eentje haar rokje achterstevoren aan of zijn hoofd aan de preekstoel gestoten.

Familie en vrienden zijn uitgenodigd op het avondfeest, in een rustieke zaal die bij voorkeur ‘De Kiekenhoeve’ of ‘De Vlaschaard’ heet. Het bruidspaar en de trotse ouders staan op een rijtje klaar om felicitaties en cadeaus in ontvangst te nemen. Als iedereen aan de gedekte tafels heeft plaatsgenomen, heet de nerveuze bruidegom de gasten met behulp van een voorgelezen briefje welkom. De ouders, die de feestelijkheden gul gesponsord hebben, worden publiekelijk in de bloemetjes gezet. Dan wordt het buffet geopend, dat - België zou België niet zijn - een festijn voor de smaakpapillen is. Als iedereen zijn buikje rond heeft gegeten, wordt er op het ritme van ‘Les Lacs Du Connémara’ van Michel Sardou met de servetten gezwaaid (de gepaste techniek is me nog steeds een raadsel).

Om de spanning op te voeren wordt de zaal verduisterd. Op de tonen van ‘Conquest of Paradise’ van Vangelis onthult het zaalpersoneel met veel bombarie een met spetterende sterretjes getooide bruidstaart. Pas na de openingsdans, waar het bruidspaar weken ijverig voor geoefend heeft, barst het feest los. De DJ nodigt met galmende spreuken in een oubollig ABN (“verrrmenigvuldigeuh!”) de gasten uit op de dansvloer. In het ergste geval komt er een polonaise aan te pas. Trek me uit de Vlaamse klei. Geef me een drummer en maak me blij.

Janneke Diepeveen (Berlijn)