Al ruim 40 jaar hebben studenten in het Noorden (de landen Finland, Zweden, Noorwegen, Denemarken en IJsland, en de zelfstandige gebieden Åland, Faeröereilanden en Groenland) gedurende de zomermaanden de gelegenheid om een aantal weken in een van de andere landen een taal-, literatuur- en cultuurcursus te volgen. De cursussen worden gesubsidieerd door de Noordse Ministerraad, en studenten krijgen een beurs om de reis- en verblijfkosten te dekken. Jaarlijks maken ruim 300 studenten gebruik van deze mogelijkheid, en dit jaar besloot ik mij aan te melden voor de Nordkurs in Århus, Denemarken.
De eerste dag kregen we na de introductie een rondleiding over het universiteitsterrein, en brachten natuurlijk ook een bezoekje aan de bibliotheek, waar we onder andere zouden gaan lunchen (helaas was de kantine echter gesloten voor renovatie). De boekentoren is een markant punt in de omgeving, en bij binnenkomst valt je oog meteen op de boekenstoel die voorzien is van een selectie boeken die je als rechtgeaarde bibliofiel het water in de mond doet lopen. Een paar dagen later had ik na de lessen de gelegenheid de bibliotheek nader te onderzoeken, en ontdekte op een hogere verdieping een paar zoekstoelen, een hoek met fatboy bean bags, een zaal met kranten en tijdschriften, en natuurlijk een leeszaal met werkplekken.
Inmiddels is de laatste week van de cursus aangebroken, en moeten we een literaire tekst analyseren en interpreteren, en deze in de literatuurhistorische context plaatsen. Tijd dus om naar de bibliotheek te gaan voor boekenonderzoek. De leeszaal is goed voorzien, en ik bracht dus enige uren door met het lezen van naslagwerk. Al lezende stuitte ik op een verwijzing naar een monografie over de auteur. Ik toog naar de servicedesk met mijn computer onder de arm met de gegevens van het boek. 's Ochtends waren we daar door een zeer vriendelijke dame geholpen, die meteen voor ons naar het magazijn ging om het boek wat we zochten op te halen.
Daar aangekomen was er in geen velden of wegen een servicemedewerker te bekennen. Na ongeveer tien minuten kwam de ene medewerker na de andere met hun inmiddels lege broodtrommeltje tevoorschijn ergens achter vandaan, maar die verdwenenen weer linea recta aan de andere kant door een deur (waarschijnlijk om hun broodtrommeltje op te ruimen). De rij wachtenden begon inmiddels te groeien, en nog eens tien minuten later kwam er eindelijk een man te voorschijn die ons al kauwgumkauwend hielp. Toen het mijn beurt was, liet ik hem op mijn computer zien welk boek ik wilde hebben (want ik spreek tenslotte geen Deens, en Deens verstaan is vaak erg moeilijk).
Ik had het zelf kunnen bedenken, ik had het moeten weten want behalve de naslagwerken in de leeszaal waren er in geen velden of wegen openbare ruimtes voorzien van boeken te bekennen. Als je een boek wilt hebben, moet je dat bestellen via hun website, en dan kun je het de dag erna ophalen. Natuurlijk werkt dat tegenwoordig zo, want met honderdtien kilometer boeken wat jaarlijks met ruim twee kilometer groeit, verdeeld over de boekentoren en drie geografisch verspreide magazijnen is het ondoenlijk om alles direct toegankelijk te hebben.
Straks ga ik weer naar de bibliotheek, en hoop dat ik het bestelde boek kan vinden, want ik heb al gezien dat er lange rijen met hoge kasten staan waar de bestelde boeken liggen te wachten om te worden afgehaald.
Monique Zwanenburg Widingsjö (Sollentuna)
P.S.: Nederlands kun je hier aan de universiteit van Aarhus als bijvak kiezen, en is gehuisvest in het gebouw waar wij les hadden. Helaas ontbrak mij de tijd om Joost Robbe te begroeten, dus bij deze.